جلوی چشم کودکان

نزاع و اختلا‌ف والدین روی ذهن و روان کودک اثرات نامطلوب فراوانی می‌گذارد، که زمینه‌ را برای تخریب زندگی فرزند فراهم و آرامش و امنیت را از او سلب می‌کند. شدت و تداوم اختلا‌فات والدین، موجب ناامنی اضطراب­ آور و صدمه به احساسات و عواطف کودکان می­شود و زمینه را برای ارتکاب به بزهکاری فرزندان فراهم می‌کند. در فضای تنش ­آمیز و پر دغدغه­، فرزندان در مواقع حساس (که نیاز روحی دارند) نمی‌توانند مشکلا‌ت خود را با والدین در میان بگذارند.

زمانی­که پدر و مادر بر سر کوچکترین مسایل جلوی چشم کودکان خود باهم مشاجره و اوضاع خانواده را متشنج می‌کنند، این کار آن­ها به مرور زمان آثار سو و منفی خود را بر کودکان به جا می‌گذارد. کودکی که ناظر مشاجره پدر و مادر است دچار مشکلا‌ت رفتاری مانند پرخاشگری می‌شود. از سوی دیگر مردان و زنانی که در کودکی شاهد مشاجره و دعواهای والدین و یا قربانی آزار آن­ها بوده‌اند در آینده نیز چنین رفتاری را با همسر خود انجام می‌دهند. فرزندان با مشاهده­ رفتار والدین از ایشان الگوبرداری می­کنند. یعنی به تکرار چنین رفتارهایی می‌پردازند.

برخلاف باور همگاني محيط خانه مي­تواند بيش از هر مكان ديگري براي كودكان ناامن و خطرناك باشد. شواهد نشان می‌دهند که کودکان گاه در خانه بیش از هرجای دیگری در معرض خشونت قرار می­گیرند. آنان يا به صورت مستقيم قرباني خشونت والدين و نزديكان خود می­شوند و يا به طور غيرمستقيم و تنها با مشاهده­ خشونت آسيب روانی مي­بينند. در برخی موارد، اختلاف و درگیری والدین ممکن است تا آن­جا پیش رود که ابتدایی­ ترین نیازهای کودک مورد بی­ توجهی قرار گیرد و اساسا از سوی آنان دیده نشود. عدم تغذیه مناسب، عدم استحمام کافی، بازی نکردن با او، پاسخ ندادن به سوال­ هایش و… نمونه‌های از این­گونه کم توجهی به ابتدایی ­ترین نیازهای کودک محسوب می­شود. زن و شوهر قبل از ازدواج فلسفه زندگی مشترک را بدانند. پدر و مادر وظیفه دارند اول خود را بشناسند و بعد از آن اطلا‌عات لا‌زم را برای بچه­ دار شدن به دست آورند.