تصویرسازی ذهنی

می­گویند؛ ذهن همانند میمونی بازیگوش است که به ­هنگام تفکر در مورد یک مسأله آن­قدر از این شاخه به آن شاخه می­پرد که ناگهان به­ طور اتفاقی دستش به راه­ حلی می­رسد. برای مثبت­ نگری و استفاده از نیروی حيات­ بخش آن باید دست به تصویرسازی ذهنی بزنیم؛ میمون بازیگوش را در قفسی حبس کنیم و قوه تخیل­ مان را به­ سمت دیدنی­ هایی- که سرشار از نیروی مثبت هستند – سوق دهیم؛ حداقل آن­چه را که در عالم واقع وجود ندارد، در خیال خود، در دشت رویاها تماشا كنيم؛ پس از مدتی ناگهان متوجه می­شویم که لبخند بر لب داریم و هیجان زده­ ایم.

نیم­کره­ چپ مغز، منطق­ گرا و نیمکره­ راست شهودگرا­ست. هرچه را در ذهن مانند یک فیلم سینمایی تماشا کنیم در حقیقت محصول نیم­کره­ راست است. مادامی­كه نیم­کره­ راست مشغول این­کار است نیم­کره­ چپ (منطق­ گرا) در کار او مداخله کرده و زمزمه می­کند: ((این­ها همه دروغ می­باشد))؛ البته تعجبی ندارد؛ زیرا نمي­دانيم که عناصری از واقعیت در تصاویر ذهنی­ مان وجود دارد و اين تصاویر تا چه ­اندازه سازنده ­اند؛ بلکه بارها به ما گفته­ اند که آن­ها فقط خیالات هستند.

همه­ ما همواره در حال ساختن تصاویری در ذهن هستیم، اما متأسفانه محتوای آن­ها را بیش­تر، مشکلات و نگرانی­ ها که پی­ آمدش اضطراب و تشویش است، تشکیل می­دهد، نگرانی درباره­ شغل، درآمد، فرزندان و دیگر مشکلاتی که اگر همه را روی کاغذی بنویسیم و بعد از چند هفته دوباره به آن نگاه کنیم متوجه می­شویم که چه بیهوده وقت­مان را تلف کرده بودیم.

زمانی­که در گوشه­ ای ­نشسته ­ايم و به گرفتاري ­ها فكر مي­كنيم، در حقيقت با تصويرسازي ذهني، بدون اين­كه آگاه باشيم در حال درست کردن نيروي تخريبي بزرگي در ذهن­مان هستیم. يك گرفتاري كوچك اگر در چرخه­ منفي ذهن بيفتد تبديل به گردبادي عظيم مي­شود كه روان انسان را زیرورو می­­کند؛ در حالی­که باید به محتوای تفکرات و تصاویر ذهنی در جهت پيدا كردن راه­ حل­ مشکلات سمت ­و سو داد.

«افکار تأثیر مستقیم و عمده ­ای بر زندگی انسان­ ها دارند؛ افکار منفی باعث ایجاد الگوهای شکست و افکار مثبت موجب ایجاد الگوهای موفقیت در افراد می­شوند. سلول­ های عصبی مغز به منظور خلق راه ­حل­ها و چاره­اندیشی برای بقا و ادامه­ زندگی برنامه­ ریزی شده­اند، اما ما با تفکر در قالب مشکلات و با محدودیت­ هایی که برای افکارمان قایل می­شویم در این برنامه­ ریزی اخلال ایجاد می­کنیم. اگر بتوانیم محدودیت­ های افکارمان را برطرف سازیم و از این طریق سلول­ های عصبی مغزمان را در حرکت خود آزاد بگذاریم، افق­ های جدیدی از کامیابی و روشن­ بینی را در برابرمان خواهیم گشود».